Płyty STALROCK MAX są łatwe w montażu. Są produktami o podwójnej gęstości. Warstwa spodnia (czyli wewnętrzna część kasety) płyt ma niższą gęstość, która pozwala na łatwe ułożenie płyt w kasetach. Warstwa wierzchnia, jest warstwą o podniesionej gęstości, która stanowi skuteczne oparcie dla elementów elewacji montowanych później.

Dla uniknięcia ewentualnych błędów w montażu warstwa wierzchnia płyt jest oznaczona napisem STALROCK MAX. Płyty na jednej z dłuższych krawędzi mają wyfrezowany kanał o szerokości 10 mm, w który wchodzi złożenie kaset. W zależności od potrzeb kanał jest wyfrezowany w odległości 20, 40 lub 80 mm, licząc od zewnątrz dla przyspieszenia prac ulokowanie krawędzi frezowanej jest oznaczone  strzałką. Płyty mają szerokość o 5 mm większą niż nominalna wysokość kaset, przykładowo 605 mm dla kaset 600 mm. Tak przygotowana płyta pozwala wyeliminować ewentualne szczeliny, wynikające z tolerancji produkcji czy montażu.

Przy ocieplaniu ściany zewnętrznej z kaset stalowych trzeba pamiętać, że:

• Kasety stalowe powinny być należycie zszyte ze sobą i odpowiednio zamocowane do słupów. Konieczne jest solidne przyklejenie uszczelek zarówno na złożeniu kaset, jak i na słupach – przed montażem kaset do słupów.
• Płyty izolacyjne układamy w kasety stalowe tak, aby szczelnie do nich przylegały oraz były ciasno dociśnięte do sąsiednich płyt. Płyty powinny być ułożone mijankowo.
• Płyty z wełny skalnej STALROCK MAX montuje się na ogół, od najniższego poziomu kaset, przemieszczając się ku górze. Dzięki oznakowaniu krawędzi z nacięciem montowanie płyt STALROCK MAX jest proste i szybkie. Oznaczenie wierzchniej warstwy izolacji pozwala na wyeliminowanie pomyłek przy montażu. Płyty mają wierzchnią warstwę zagęszczoną.
• Zaleca się, aby szczelina wentylacyjna w pionowej i szerszej fałdzie blachy trapezowej powinna mieć nad gruntem wlot i pod okapem dachu wylot powietrza, o łącznej powierzchni 150 cm² na każde 20 m² ściany.
• Blachę okładzinową trzeba przymocować do złożenia kaset samogwintującymi łącznikami dystansowymi ze stali węglowej lub nierdzewnej.
• Ilość łączników powinna wynikać z projektu, w którym są brane pod uwagę między innym: nośność kaset stalowych, strefy wiatrowe, rodzaj łącznika i jego długość – odpowiednio dla dystansu 20, 40 lub 80 mm.