Wełnę mineralną chętnie używa się również do izolacji ścian zewnętrznych. Izolacja ta ma istotne znaczenie dla domowego budżetu w kontekście strat ciepła i ponoszonych z tego tytułu zwiększonych kosztów ogrzewania. Ilość traconego ciepła wynika nie tylko z grubości samej ściany, ale również z zastosowanego materiału konstrukcyjnego, typu ściany oraz rodzaju izolacji.
Grubość materiału izolacyjnego powinna zostać odpowiednio dobrana, by spełnić wymogi Warunków Technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich sytuowanie. Przepisy te uległy w 2021 roku kolejnemu zaostrzeniu i nakazują uzyskanie wartości współczynnika przenikania ciepła U= 0,2 W/m2*K.
Zdecydowana większość budynków w Polsce budowana jest w technologii murowanej.
Istnieje również kilka technologii zastosowania wełny mineralnej do izolacji ścian zewnętrznych. Najczęstszym sposobem izolacji ścian zewnętrznych domów jednorodzinnych jest tzw. metoda Lekka Mokra lub inaczej ETICS. Polega ona na przymocowaniu do zewnętrznej części murowanej ściany sztywnych płyt z wełny mineralnej, a następnie pokryciu jej warstwą zbrojącą z siatką i warstwą tynku cienkowarstwowego. Ważne jest, aby pamiętać, że płyty do izolacji termicznej oprócz niskich parametrów współczynnika przewodzenia ciepła powinny charakteryzować się również odpowiednimi właściwościami mechanicznymi tak, by skutecznie przeciwstawić się siłom parcia i ssania wiatru oraz także przenieść ciężar warstwy tynku.
Drugim sposobem izolacji ścian zewnętrznych jest metoda lekka sucha. Metoda ta polega na wypełnieniu wełną drewnianego lub stalowego rusztu konstrukcyjnego, a następnie osłonięciu ocieplenia wiatroizolacją i okładziną elewacyjną, np. z desek. W tym rodzaju izolacji używamy sprężystych płyt z wełny o niewielkiej gęstości (wełny miękkiej), gdyż wełna nie ma za zadanie przenoszenia żadnych obciążeń poza ciężarem własnym.